Semi-prof Dave Bus op 26ste in Betaald Voetbal
'In één woord ongelofelijk'
Ze zijn er nog. Zelfs in de Eredivisie loopt er nog een heuse semi-prof rond. Terwijl de meeste spelers na een training zo snel mogelijk naar huis rijden om de PlayStation ter hand te nemen, reist Dave Bus door naar zijn tweede werkgever. De speler heeft toch al zo'n vreemd jaar achter de rug. Rechtstreeks vanuit de Hoofdklasse naar een basisstek in de Eredivisie. En dat op 26-jarige leeftijd. Tekst: Sander Berends Op zijn computerscherm verschijnt een offerte. ,,Die maak ik zo af en dan ga ik naar huis.'' Het is bijna half zeven en het interview is afgelopen. Zijn werkkamer deelt hij met een collega en aan de wand zijn onder meer een gesigneerd shirt van Paul Bosvelt en een schilderij van het bekende zijspancrossduo Marcel en Daniël Willemsen zichtbaar. Zijn werkdag zit er bijna op. 's Morgens heeft hij getraind en van daaruit is hij rechtstreeks doorgereisd naar Borculo. Voortaan met een lease-auto, de eerste weken nog met een busje. De letters 'Schuurman Groothandel' prijkten daar prominent op. Al drie jaar werkt hij bij het bedrijf, gespecialiseerd in werkkleding, schoenen en sportartikelen. ,,Een vriend en ik zijn hier met zijn tweeën begonnen. Nu lopen er twaalf mensen rond. Zo hebben we onlangs nog de vijftig gehandicapte sporters die naar de Winterspelen in Nagano zijn geweest in pak gestoken,'' vertelt hij in de showroom. Een omgeving die wordt gevuld met allerlei soorten sportballen, t-shirts en vooral schoenen. Normaal ontvangt hij hier klanten en leveranciers. Nee, de gewonnen bekers in de ruimte zijn niet van hem. ,,Die verkopen we.'' Bus is trots. Logisch. Op 26-jarige leeftijd heeft hij nog de stap gemaakt van de Hoofdklasse naar de Eredivisie. ,,Toen ik tekende, wist ik uiteraard nog niet dat De Graafschap zou promoveren. Het moment van de winnende goal van Michael van der Kruis in de Nacompetitiewedstrijd tegen Excelsior kan ik me nog goed herinneren. We trainden die avond met HSC'21. Met z'n allen luisterden we naar de radio en hadden de hoop al opgegeven, totdat plotseling weer werd overgeschakeld naar Rotterdam. Hartstikke mooi, want nu zou ik gaan voetballen in de ArenA, De Kuip en het Philips Stadion. Echt ongelofelijk wat er allemaal is gebeurd'', herhaalt hij weer eens. Zijn uren in de groothandel bracht hij terug van 38 naar vijftien. ,,In het begin heb ik mijn vervanger ingewerkt, maar aan helemaal stoppen heb ik nooit gedacht. Het is een mooie afwisseling in vergelijking met het voetbal en ik blijf op deze manier betrokken bij de maatschappij. Maar'', zo wil hij nogmaals benadrukken. ,,Voetbal heeft op dit moment wel de prioriteit. Op de dag van de wedstrijd zien ze me hier niet en de dag daarvoor probeer ik ook mijn rust te pakken. Vanuit thuis kan ik overigens ook inloggen op het netwerk hier, dus ik hoef ook niet dagelijks aanwezig te zijn. Alles gaat heel flexibel.'' Wereldteam
Zijn eerste seizoen in het Betaald Voetbal verloopt als een speer. In de derde wedstrijd tegen Roda J.C. veroverde hij een basisplaats, links centraal in de verdediging, en die stond hij niet meer af. ,,Hiervan kon ik vooraf alleen maar dromen. Maar mentaal zit het goed bij me, ik ben niet blessuregevoelig en doe altijd mijn stinkende best.'' Terwijl hij drie jaar geleden nog rondliep in de Derde Klasse bij Longa'30 in zijn woonplaats Lichtenvoorde en hij de afgelopen twee seizoenen de eer hooghield van HSC'21, waarmee hij beide keren kampioen werd van de Hoofdklasse C. ,,We hadden een wereldteam. Zowel binnen als buiten het veld liep alles perfect. In de winterstop oefenden we tegen De Graafschap en speelden we met 2-2 gelijk. Sindsdien is de club me gaan volgen. Enkele dagen eerder versloegen we FC Twente met 3-1 en het ging maar door. We verloren in twee jaar in 62 officiële wedstrijden slechts twee keer. Dat de stap naar het Betaald Voetbal nog zou komen, had ik niet meer verwacht. Op 10 juni speelden we onze laatste wedstrijd met HSC'21, voor het algemeen amateurkampioenschap van Nederland tegen Quick Boys. Op 1 juli startte de training bij De Graafschap. Ik ben niet op vakantie gegaan en heb hard gewerkt om conditioneel zo optimaal mogelijk te kunnen beginnen. Ik was gehaald voor de breedte bij een club in de Eerste Divisie, dus ik moest iets extra's brengen.'' In Doetinchem had hij een eenjarig contract getekend en reeds voor de winterstop werd die verbintenis omgezet in een overeenkomst tot medio 2008. ,,Mijn gevoel bij de club is goed en ik denk me hier het best te kunnen ontwikkelen'', vertelt Bus over de stap om interesse van RKC Waalwijk, AZ en Heerenveen af te wimpelen en al vroeg een beslissing te nemen. ,,De Graafschap speelt ook het voetbal dat me ligt. Veel strijd, hard weken. Dat verlangt het publiek. Ze staan als één blok achter me.'' De afgelopen jaren kwam hij regelmatig op De Vijverberg, omdat zijn werkgever sponsor is van de Superboeren. ,,Dan liep ik rond in de Businessclub. Best wel vreemd.'' Waarom hij niet eerder is opgehaald door een Betaald Voetbalclub weet hij niet. ,,Ik maakte vroeger deel uit van de Gelderse jeugdselectie, maar blijkbaar was ik niet goed genoeg.'' Hij werkte vijf jaar in een banketbakkerij, ruim een jaar in de beveiliging en nu in een groothandel. ,,Ik besef daardoor ook hoe mooi het is om profvoetballer te zijn. Hopelijk kan ik deze combinatie nog lang volhouden. De week vullen met twee leuke banen. Mooier kan toch niet?''
bron: http://www.elfvoetbal.nl/ |